Vogel

Dit pakket bevat de verschillende beschikbare tests voor genetische identificatie, geslachtsbepaling en prestatiemarkers. Deze tests zijn als volgt: 17-marker DNA-profiel (BIRD-ID17), lactaatdehydrogenase (BIRD-LDHA), dopaminereceptor (BIRD-DRD4), keratine (BIRD-KERA) en cryptochroom (BIRD-CRY1).

Elke duif heeft een eigen DNA-profiel. Dit is een soort genetische identiteitskaart met 17 merkers gebaseerd op de aanbeveling van het ISAG (International Society of Animal Genetics). 

Met deze test kan bij veel vogelsoorten (behalve loopvogels) het geslacht worden bepaald door analyse van DNA-sequenties die specifiek zijn voor het geslachtschromosoom.

De prestaties van reisduiven zijn gerelateerd aan een mutatie in het enzym lactaatdehydrogenase (LDHA), waarbij de duiven met het A-allel over het algemeen beter presteren.

Twee genetische mutaties in het dopaminereceptor-gen (DRD4) zijn gerelateerd aan het naar huis terugkeren bij duiven.

Deze mutatie in het keratinegen voor veren is gerelateerd aan prestaties in lange-afstandsraces.

Cryptochromen zijn eiwitten die betrokken zijn bij magnetoreceptie, het vermogen van de duif om het aardmagnetisch veld waar te nemen.
CRY1 wordt vooral tot expressie gebracht in het netvlies.
Recent onderzoek toont aan dat AG/TT-duiven gemiddeld betere ace points (AP) behalen dan AG/AG-individuen op vluchten van 100 tot 400 km.

De blauwe kleur van de veren bij sommige papegaaien is te wijten aan een genetische mutatie die de productie van het psittacofulvine pigment beïnvloedt. Dit pigment is verantwoordelijk voor de kleuren geel tot rood, terwijl het blauw bij deze papegaaien eerder afkomstig is van een verenstructuur dan van pigmenten.

Een recente studie van twee soorten agaporniden, de zwartmaskeragapornis (Agapornis personatus) en de Fischers agapornis (Agapornis fischeri), heeft aangetoond dat de blauwe kleur verband houdt met een specifieke mutatie in een gen dat MuPKS heet. De BIRD-BLUE test kan gebruikt worden om de aanwezigheid van deze mutatie op te sporen.